İşçi dayanışması geliştirilmeli

Kapitalizmin insanlığa ve halkımıza verdiği en önemli zararlardan biri, insanlar arasındaki geleneksel dayanışma, dostluk, komşuluk, yoldaşlık ilişkilerini tahrip etmesidir; insanları bencil ve bireyci yapmasıdır, yalnızlaştırmasıdır.

Ancak kapitalizm kendi zıddını da geliştirir. Kapitalizmin bireycileştirdiği insanlar, bazı durumlarda, daha bilinçli bir bütünlüğe yönelir.

Türkiye’nin geleneksel dostluğunun temelinde, yüzyıllar boyunca tarım teknolojilerinin insanları yardımlaşmaya zorlayan geriliği yatıyordu. Kentlerdeki Ahi ve ardından lonca örgütlenmelerindeki yarenlik ve dostluk da üretim ve pazarlama sürecindeki zorunlu işbirliğinin sonucuydu.

Kapitalizm ve gelişen teknolojiler, devraldığımız bu güzel dayanışma geleneğini tahrip etti. Ancak diğer taraftan da farklı düzeyde bir dostluğun önkoşullarını oluşturdu. Bu süreci, bilinçli çabalarla hızlandırmak ve pekiştirmek gerekli.

KAPİTALİZMİN EKONOMİK KRİZLERİ VE DAYANIŞMA ZORUNLULUĞU

Kapitalizm kriz demektir. Türkiye’de de giderek derinleşen bir ekonomik kriz yaşıyoruz. Bu kriz, daha önceleri birçok kez yazdığım gibi, 1991, 1994, 1998-2002 ve 2008 krizlerinden daha derin ve kapsamlı.

Ekonomik kriz derinleştikçe hak kaybına uğratılan işçi sayısı hızla artıyor. Hak kaybına uğrayanların bazıları buna eylemle yanıt veriyor; bazılarıysa sessizce kaybını kabulleniyor.

Damdan düşenin halinden damdan düşen anlar.

Ancak henüz damdan düşmemiş olanlar, daha önce damdan düşmüş olanların halinden yeteri kadar anlamıyor. Damdan düşmeyi onlara da anlatmak, henüz damdan düşmemiş olanların damdan düşenlerin yardımına koşmalarını sağlamak gerekiyor.

İnsanları hayat eğitir; ancak bazı deneyimlerin aktarılması ve hatırlatılması, hayatın öğretmenliğini kolaylaştırır.

.